طبقه بندی پیچ های شش گوش

۱. بسته به نوع نیروی اعمال شده به اتصال، می‌توان آن را ساده یا لولایی انتخاب کرد. پیچ‌های لولایی باید متناسب با اندازه سوراخ باشند و در صورت قرار گرفتن در معرض نیروهای عرضی استفاده شوند.

۲. با توجه به شکل سر شش گوش، سر گرد، سر مربع، سر تخت و غیره، سر تخت به طور کلی در الزامات اتصال پس از صاف بودن سطح و عدم برآمدگی استفاده می‌شود، زیرا سر تخت را می‌توان به قطعات پیچ کرد.

علاوه بر این، برای رفع نیاز به قفل شدن پس از نصب، سوراخ‌هایی در سر و میله وجود دارد. این سوراخ‌ها می‌توانند از شل شدن پیچ‌ها هنگام لرزش جلوگیری کنند.
برخی از پیچ‌ها بدون رزوه از میله صیقل داده شده برای انجام عملیات دقیق، پیچ‌های کمر باریک نامیده می‌شوند. این پیچ‌ها با نیروی متغیر، اتصال را تسهیل می‌کنند.
پیچ‌های مخصوص با استحکام بالا روی سازه فولادی وجود دارد.
علاوه بر این، کاربردهای خاصی نیز وجود دارد: پیچ‌های شیاردار T شکل، که اغلب در جیگ استفاده می‌شوند، به دلیل شکل خاصشان، هر دو طرف سر آنها باید بریده شود.
هنوز گل میخ مخصوصی که برای جوشکاری استفاده می‌شود را دارید، یک سر آن رزوه دارد و سر دیگرش رزوه ندارد، می‌تواند روی قطعه جوش داده شود و مهره را مستقیماً در طرف دیگر پیچ کنید.

پیچ‌های شش‌گوش، یعنی پیچ‌های سر شش‌گوش (تا حدی رزوه شده) - کلاس C و پیچ‌های سر شش‌گوش (تمام رزوه شده) - کلاس C. همچنین به عنوان پیچ سر شش‌گوش (درشت) مویی، پیچ آهنی سیاه شناخته می‌شود.
استانداردهای رایج به شرح زیر است: SH3404، HG20613، HG20634 و غیره.
پیچ شش گوش: نوعی بست است که از یک سر و یک پیچ (بدنه استوانه‌ای با رزوه خارجی) تشکیل شده است و برای اتصال و چفت کردن دو قطعه با یک سوراخ سرتاسری، باید با یک مهره جفت شود.
این نوع اتصال، اتصال پیچ و مهره نامیده می‌شود. اگر مهره از پیچ جدا نشود، دو قسمت را می‌توان از هم جدا کرد، بنابراین اتصال پیچ و مهره یک اتصال قابل جدا شدن است.